Teren gminy Kęsowo w latach 1309-1454 r. znajdował się pod władzą Zakonu Krzyżackiego. W czasie zaborów miała miejsce stopniowa kapitalizacja wsi. W 1920 r. na mocy traktatu wersalskiego
Polska zajęła Pomorze Gdańskie, a w związku z tym Kęsowo powróciło do niepodległego kraju. Do 1945 roku w Kęsowie utrzymywała się dość mocna własność rolna narodu niemieckiego. Niemcy posiadali kilka majątków ziemskich na terenie gminy Kęsowo, w tym Wieszczyce, Siciny, a także Kęsowo. W XX wieku nasz kraj musiał przestrzegać tzw. traktatu mniejszościowego (zapewniającego ochronę praw mniejszości narodowych), dlatego rozwój mniejszości niemieckiej mógł się swobodnie rozwijać. Mniejszość niemiecka posiadała w Kęsowie od 1908 r. kościół ewangelicki. Do schyłku lat 30. konflikty z ludnością polską nie miały większego znaczenia, a nasilały się wraz ze wzrostem napastliwych działań Niemców. W 1937 r. w budynku dworu mieszczącego się w Kęsowie, prowadzono ćwiczenia grup dywersyjnych mniejszości niemieckiej. Właścicielkami dworu były wówczas siostry Wehr, które wraz z uczestnikami kursu zostały aresztowane (proces toczył się w Chojnicach). Latem 1939 r rozpoczęto budowę linii obronnej rozciągającej się od Obrowa po Drożdżenicę. Na początku zamierzano wybudować 36 betonowych bunkrów, ale zdołano wymurować tylko 6 schronów, które obecnie stanowią atrakcję turystyczną okolicy. W 1939 roku miały miejsce liczne aresztowania i egzekucje ludności, w tym rozstrzeliwania i osadzenie w obozach dla internowanych w Radzimiu. Rok później miała miejsce egzekucja 10 Polaków w Bralewnicy. Oswobodzenie spod okupacji niemieckiej miało miejsce w lutym 1945 r. Właściciele majątków ziemskich i gospodarstw zbiegli do Niemiec.