Historia Śliwic sięga XII wieku. Nazwa wsi związana jest z dziko porastającej ten teren tzw. śliwy tarniny. Na początku XII wieku na obszarze tym osiedlili się pierwsi przybysze, których zachwycił przepiękny widok porastającej te tereny śliwy. Stąd wzięła się nazwa wsi Śliwice.
Do początku XIV wieku wieś znajdowała się w posiadaniu książąt pomorskich, a później Śliwice stały się własnością Krzyżaków, tak było do 1466 roku, do momentu zakończenia wojny trzynastoletniej. To właśnie z tego okresu pochodzą pierwsze dokumenty źródłowe o Śliwicach. Po klęsce Krzyżaków w wojnie trzynastoletniej wieś wróciła do Rzeczypospolitej i stała się własnością królewską. W miejscu wybudowanego w XIII wieku kościoła św. Katarzyny, w 1618 roku powstał nowy kościół, który wyróżniał się bogatym wyposażeniem oraz okazałymi siedmioma ołtarzami. W 1772 roku, po pierwszym rozbiorze Polski, panowanie przejęli Prusacy. Wówczas Śliwice były ośrodkiem polskości, w którym główną rolę animatora pełnił ks. dr Stanisław Sychowski. To właśnie jemu zawdzięcza się powstanie chałupniczego przemysłu wikliniarskiego oraz fabrykę cygar. Co więcej, ksiądz Sychowski rozbudował kościół parafialny, a przy nim pobudowano piękną grotę Najświętszej Marii Panny z Lourdes, która została wykonana ze sparowanego w temp. 70 stopni Celsjusza żużlu połączonego z cementem i wylanego na szkielet z siatki drucianej. Z kolei w 1908 roku postawiono nowy cmentarz z godną podziwu kalwarią. Śliwice zostały wyzwolone spod okupacji niemieckiej 19 lutego 1945 roku.